Paniek! Waarom word ik niet ongesteld!

Als TwijfelMoeder heb ik een haat-liefde verhouding met mijn menstruatie. Keer op keer vind ik het verschrikkelijk als de hormonen me weer overmeesteren. Maar als het eerste druppeltje bloed zich aandient, ben ik opgelucht.

Waar vrouwen die zwanger willen worden op dat moment in zak en as zitten. En zelfs als een ware peuter stampvoetend gillen dat ze ‘NU een kind willen!’, zo vertelde een voormalig TwijfelMoeder me. Daar spring ik een gat in de lucht.

Niet dat we risico’s nemen. Ze hebben al die verschillende anticonceptiemiddelen niet voor niets uitgevonden. Maar sinds ik voor een artikel vrouwen sprak die ondanks al hun voorzichtigheid toch bevallen zijn van een ‘ongelukje’, ben ik veranderd in een hypochonder.

Laat mijn menstruatie even iets langer op zich wachten – en dat is in mijn geval niet vreemd – dan weet ik het zeker; ik ben zwanger. Plotseling doen mijn borsten pijn, word ik ’s ochtends misselijk wakker en voel ik iedere beweging in mijn buik. In paniek maak ik mijn lief zelfs ’s nachts wakker. Gelukkig is hij zo nuchter en weet hij me te kalmeren tot die eerste druppel zichtbaar is. Als ik gil dat het zover is, verzucht hij ‘wist ik toch; je maakte je weer zorgen om niks’.

Tot die ene keer… Ik wachtte en wachtte, maar er kwam niets. Mijn lief verklaarde me voor gek dat ik een zwangerschapstest ging kopen, maar ik wilde het zeker weten. Gelukkig bleek na – de meest zenuwslopende minuten uit m’n leven – dat er niets aan de hand was. Alle paniek voor niets!

Lees volgende week: ‘Waar is jullie baby’

Twijfel jij over je kinderwens?