Straks blijf ik alleen achter met een kindje

Een kindje opvoeden met mijn lief? Ik denk dat ik dat wel kan. Hij is de eerste man met wie ik überhaupt over het avontuur nadenk. Maar wat als hem iets overkomt? Of hij laat me in de steek voor een jong ding? Dan blijf ik alleen achter met een kindje.

Spreek ik die angst uit, dan kijken de meeste mensen me vreemd aan. ‘Het gaat toch goed tussen jullie? Nee, jullie gaan echt nooit scheiden. Na zeven jaar spat de verliefdheid er nog steeds af’. Ze hebben gelijk. Mijn lief en ik zijn nog steeds dol op elkaar. We kunnen uren praten over van alles en nog wat, en staan voor elkaar klaar als het even minder gaat. Echt ik zou er voor tekenen als dit ons leven lang zo kan blijven.

Maar de scheidingscijfers liegen niet. Eén op drie stellen gaat uit elkaar. Kinderen zijn maar al te vaak de dupe van vechtscheidingen. Ja, en natuurlijk wil de vader zijn kroost dan wel graag zien. Maar ik ken veel ervaringsverhalen waarbij dat in de praktijk anders loopt. Dan is er wel een afspraak met papa, maar belt hij af. Of hij laat gewoon niets horen. Nee, natuurlijk is mijn lief zo niet. Maar kun je het me kwalijk nemen dat ik hier bang voor ben?

Natuurlijk kan hem ook iets overkomen; daar wil ik al helemaal niet over nadenken. Ja, dan sta ik er ook alleen voor. Als je altijd al een kinderwens hebt gehad, denk ik dat je zeker weet dat je het ook alleen kunt. Maar kan ik dat ook? Kan ik moeder en vader tegelijk zijn, of baal ik dan alleen maar van het feit dat ik voor een kindje heb gekozen? Dat wil ik niet voor mijn kind. Daarom denk ik eerst heel goed na over mijn, maar zeker ook onze, beslissing.

Lees volgende week: ‘Dan kies ik voor abortus’

Twijfel jij over je kinderwens?