Slachtoffer van huiselijk geweld; kinderen zagen alles

Melissa Oostvogels is het slachtoffer geworden van huiselijk geweld. Haar twee kinderen zagen alles. Chantal Bolleman sprak met deze vrouw die dit moeilijke onderwerp bespreekbaar wil maken.

Ooit gedacht dat jouw partner hiertoe in staat zou zijn?
‘Nee, helemaal niet. We hadden niet eens ruzie, het begon met schelden en daarna gebeurde het. Het is overigens één keer gebeurd.

Wist je al langer dat je relatie niet goed zat?
‘Ja, dat wel. Al een paar maanden ging het niet zo lekker. Hij wist dat ik twijfelde en ik denk dat die twijfel hem dwars zat. Ik twijfelde namelijk of ik wel met hem verder wilde. Hij heeft ooit een drugsverslaving gehad en op een gegeven moment komen er toch scheuren in je relatie. Hij is wel afgekickt en daar heb ik nog steeds heel veel respect voor. Maar ik bleef toch de angst houden dat hij misschien terug zou vallen.’

Ben je inmiddels nog met je partner?
‘Nee, die heb ik gelijk naar buiten geschopt. Ik ben meteen bij hem weggegaan.’

Jullie hebben twee kinderen heb je erover getwijfeld om hem te verlaten?
‘Nou op het moment dat hij opgepakt werd en vast werd gezet heb ik tien dagen rust gehad. Hij kreeg een contactverbod en in die tien dagen had ik zoiets van, ik ben er klaar mee. Ik kies voor mezelf en de kinderen. Na die tien dagen kreeg ik een gesprek met stichting huiselijk geweld en toen zag ik hem ook weer. Dat vond ik wel moeilijk, want toen zag ik de man weer waar ik echt verliefd op ben geworden en hoe hij echt is.’

Twijfelde je toen niet, want ineens moest je alleen verder?
‘Ik heb wel even getwijfeld. We waren elf jaar samen; we hebben twee kinderen en het is maar één keer gebeurd. Dus waar kies je voor. Maar ik had wel meteen zoiets van, we blijven uit elkaar en zien het wel. Toch besefte ik later dat het gewoon klaar was en we niet samen verder konden. Ik voel me gewoon niet veilig.’

Je zoontjes hebben het voorval meegekregen, hoe is dit voor hen?
‘Zij gaan er eigenlijk heel goed mee om. Toen het gebeurde waren ze allebei beneden en de eerste dagen wilde ze ook echt hun vader niet zien, want ze hadden zoiets van: je hebt mama pijn gedaan. Ook na die tien dagen wilden ze hem nog niet zien. Toen hij eenmaal weer over de vloer kwam vanwege de gesprekken, waren ze toch wel blij om hem te zien. Toch merken ze dat er weer rust in huis is. Tuurlijk, ze vinden het wel jammer en gek dat papa weg is en dat wij niet meer samen zijn maar ze accepteren het wel. Ze zien dat ik gelukkig ben en dat er bij mij nu ook een bepaalde rust is.’

Was het niet een stap om weg te gaan?
‘Nee, ik had wel gelijk de kracht om voor mezelf en de kinderen te kiezen. Het voelde ook meteen heel bevrijdend.’

Hoe sta jij in het leven na dit voorval?
‘Ik sta heel sterk, positief en vol kracht in het leven. Ik ben ontzettend gelukkig, veel gelukkiger dan dat ik met hem was. Alsof er een last van mij af is. Ik hoef voorlopig ook even geen man meer in mijn leven. Het is niet dat ik mannen niet vertrouw, maar ik heb te lang in een ongelukkige relatie gezeten. Mijn eigen geluk en dat van mijn kinderen gaat nu boven alles. Het is niet dat alle mannen hetzelfde zijn hoor, maar dat beeld heb je wel.’

Waarom vind je belangrijk dat er aandacht komt voor huiselijk geweld?
‘Ik vind dat er te weinig over gepraat word. Naasten die gewoon meemaken en weten wat er gebeurd grijpen vaak niet in. In mijn geval hebben ze gelukkig wel gelijk gebeld. Maar ik maak heel vaak mee dat slachtoffers, naasten en buurtbewoners heel bang zijn om er iets tegen te doen.’

Hoe wil je dit taboe precies doorbreken?
‘Ik wil dat meer mensen gaan praten. Ook slachtoffers, al is het maar tegen één iemand. Ik ben nu wel in een keer weggegaan, maar je ziet vaak dat ze jaren bij iemand blijven. Soms overlijden er gewoon mensen aan het gevolg van huiselijk geweld. Dus ik vind dat er gewoon echt over gepraat moet worden.

Hoe kijkt jouw omgeving tegen deze situatie aan?
‘Zij hebben heel veel respect voor het feit dat ik weggegaan ben bij hem en dat ik nu actie voer. Ik doe dit door erover te praten, ik ben namelijk heel open over wat er is gebeurd.’

Tekst: Chantal Bolleman.

Twijfel jij over je kinderwens?