Zeven maanden zwangerschap maakt je geen moeder

Zeven maanden zwangerschap maakt nog niet dat je moeder bent. Het maakt niet dat je je als een moeder voelt en kan inbeelden wat goed is voor jouw kindje. Ja, ook hier schijnt toch een verschil tussen te zitten, zo blijkt uit verschillende reacties van moeders. Huh? Okay, gekscherend zeg ik ook wel eens dat ik een broedkip ben, maar ik – ja zelfs ik – voel me absoluut moeder.

Nu trek ik me opmerkingen niet zo snel aan. Ze gaan het ene oor in, het andere oor weer uit. Al vanaf de start in 2013 heeft tenslotte iedereen wel zijn of haar mening over mijn twijfels en het feit dat ik die als TwijfelMoeder zo open en bloot deel. Maar dat deze mening – die volgde op het sharenting artikel en mij via verschillende wegen bereikte – me zo zou raken, had ik eigenlijk niet verwacht.

Mijn lief kijkt gek op als ik het hem vertel. Voor hem zijn we vanaf het eerste moment dat we de zwangerschap ontdekten al ouders. Wij zijn de papa en mama van dat kleine boontje dat we op dat moment – met acht weken – op het scherm zagen. De ouders van het babytje dat inmiddels zeven maanden in mijn buik bivakkeert én tegenwoordig zelfs vanaf de buitenkant te bewonderen is. Nee, lang duurt het niet meer voordat we je dagelijks kunnen bewonderen in het kamertje dat al helemaal voor je klaar staat.

Echt heel bewust was ik er ook niet mee bezig. Nee, bij ons geen ‘ge-pappie en mammie’ in huis. Maar we hebben wel al een visie rondom het ouderschap en de opvoeding gevormd. Mét zaken die wij belangrijk vinden, denk bijvoorbeeld aan prettige dingen uit onze eigen opvoeding. Maar we kijken ook naar wat anderen doen. En ja, daar hebben we het ook over met mensen in onze nabije omgeving. We laten ons inspireren en leren van hun ervaringen. Kijk natuurlijk moeten we eerst ons kindje nog beter leren kennen om een echte weg te kiezen, maar over zaken als sharenting kun je volgens mij wel al een beeld vormen.

Tijdens zo’n gesprek laatst met vrienden, begon één van mijn vriendinnen te lachen. “Je praat echt al als een moeder”, zei ze. Waar ik eerder – voor maar ook zeker aan het begin van de zwangerschap toen ik nog aan het idee moest wennen – zenuwachtig zou reageren, voelde dit juist heel fijn. Ik hoef niet onzeker te zijn. Die eierstokken mogen dan al die jaren niet stevig hebben gerammeld; nu het bijna zover is, ben ik er gewoon klaar voor.

Samen met mijn lief gaan we dat – op de manier die bij ons past – als de beste doen. Wij zorgen voor jouw thuis. Beschermen je. Ja, zelfs nu al. Dat die opmerking me zo raakt, komt volgens mij namelijk maar door één ding: mijn moedergevoelens zijn de afgelopen maanden absoluut geactiveerd.

Alle columns van TwijfelMoeder lezen, klik dan hier. Ik heb ze in chronologische volgorde voor je op een rijtje gezet.

Twijfel jij over je kinderwens?