TwijfelMoeder vier jaar: van twijfels over kinderwens naar kersverse mama

TwijfelMoeder bestaat vier jaar. Vier jaar geleden begon ik te schrijven over de twijfels die ik had over mijn kinderwens. Of beter gezegd: over het feit dat ik helemaal geen kinderwens had, terwijl mijn lief niets lievers wilde. Overtuigd kinderloos was ik ook niet. Nee, ik wist het gewoon niet, had geen idee waar het op uit zou draaien. Maar één ding wist ik zeker: ik moest er over schrijven. Aan de ene kant, omdat ik klaar was met al die vragen en opmerkingen van mensen die er van uit gaan dat je zo rond je dertigste – of als je al wat langer samen bent met je partner, misschien zelfs getrouwd zoals wij – toch kinderen wil. Aan de andere kant, omdat het voor mij een manier was om op zoek naar het antwoord te gaan. Ik kon mijn lief tenslotte niet veel langer in onzekerheid laten; we worden er niet jonger (en dus vruchtbaarder) op met de jaren.

Wat is er veel veranderd in die jaren. Net geen vier jaar, nadat het eerste artikel op 24 mei 2013 online kwam, zijn wij de ouders geworden van een prachtige zoon. Dat ik dol op dat mannetje ben, dat zie je meteen. Op sommige momenten ben ik zelfs zo’n moeder die tijdens het kraambezoek over niets anders kan praten dan die kleine schat. Ik heb het over de zwangerschap, over hoe de bevalling eigenlijk wel meeviel en over hoe het nu gaat. Heb ik het over iets anders, bijvoorbeeld over mijn bedrijf, dan volgt er in de volgende zin wel weer een opmerking over hoe ik dat wil gaan combineren met de opvoeding van ons ventje. Want daar wil ik natuurlijk ook niet te veel van missen. Hij mag dan nu pas negen weken zijn; iedere dag lijken er weer andere dingen te gebeuren die je niet wil missen. Allemaal zaken die ik ook absoluut nog een keertje wil beschrijven op mijn blog, want jullie hebben natuurlijk nog wat columns te goed over mijn zwangerschap, de bevalling en de periode daarvoor. De afgelopen weken heb ik alleen amper geschreven; ik was te druk met luiers verschonen, flesjes geven, maar bovenal genieten.

Het proces van de afgelopen jaren heb ik echt nodig gehad. Ik ben ontzettend blij dat ik niet onder ‘de druk van de buitenwereld’ bezweken ben en gewoon mijn – of beter gezegd ’ons gevoel’ – heb gevolgd. Natuurlijk ben ik met mijn 33 jaar misschien een ‘wat oudere’ moeder, maar ik ben er nu als mens klaar voor. Al is het natuurlijk maar de vraag of je er ooit echt klaar voor bent. Met zo’n kleintje start toch een heel nieuw avontuur waar je je vooraf – hoe goed je het ook probeert en met hoeveel mensen je ook spreekt – geen 100% duidelijk beeld van kunt krijgen. Maar wat ik wel weet, is dat ik nu rustiger ben. Niet dat ons leven in rustiger vaarwater is gekomen. Nee, dat niet: we gaan zelf een huis bouwen, ons huidige huis staat in de verkoop en ondertussen loopt mijn bedrijf ook als een tierelier. Maar ik kan de zaken beter relativeren en mijn prioriteiten beter stellen. Kortom: ik heb de balans gevonden waarin de rol van moeder ook in mijn leven past. Al is het in werkelijkheid ook weer even passen en meten hoor, maar daarover later meer. Mijn zwangerschapsverlof zit er bijna op, dus dan ga ik de pen er weer bijpakken.

Het vierjarig bestaan van mijn blog wilde ik niet zomaar voorbij laten gaan. Vandaar dat ik de pc er al wat eerder bij heb gepakt. Volgens mij is 1 juni ook een mooi moment om gewoon weer dagelijks blogs te gaan plaatsen. Persoonlijke updates wissel ik af met interessante nieuwtjes en reviews. Een vast schema heb ik nog niet; we gaan eerst eens ervaren hoe het continu bijhouden van de site bevalt naast het moederschap en mijn andere werkzaamheden. Spannend!

Twijfel jij over je kinderwens?