Mamabloggers: zo vervelend zijn ze niet onder elkaar

Mamabloggers… iedereen heeft er wel een mening over. En ja, zelfs onderling is het vaak haat en nijd. Tja, en als je net als ik dan meer one-of-the-boys ben, dan is een tripje met twaalf vrouwen best een ding. Zeker als je weet dat een aantal elkaar ook al tijden kennen. Val je dan niet buiten de boot? Een angst die jullie misschien wel herkennen als je in een nieuw gezelschap wordt geïntroduceerd.

Nu ben ik niet zo van het zenuwachtige type. Door mijn werk ontmoet ik al zoveel verschillende mensen; ik weet dat ik met iedereen wel een leuk gesprek kan voeren. Daarnaast presenteer ik mezelf natuurlijk iedere week aan een groep van dertig ondernemers. Spreken voor een groep vind je dan echt niet eng meer. Je bedrijf pitchen? Ik kan er niet zenuwachtig meer van worden. Als ze met mij willen werken, is dat super. Willen ze dat niet of hebben we geen klik; dan is dat hun verlies. Ja, zo kan ik na dertien, veertien jaar ondernemen wel al nuchter denken.

Maar zo’n groep vrouwen… dat is toch een ander ding. Lig je wel goed in de groep? Voel je je niet alleen, terwijl je met zoveel bent. Ja, daar kan ik me dan toch wel druk over maken. Zeker als je daarvoor ook nog een reis van een kleine vier uur moet afleggen. Even naar huis gaan, zit er niet in als het tegenvalt. Misschien is het wel het gevoel van vroeger. Echt veel vriend(inn)en heb ik nooit gehad. Was ik een buitenbeentje? Misschien wel. Anderzijds ik kon (en kan) ook heel goed alleen zijn. Lekker in mezelf. Mijn wereld. Mijn gedachten. Niets van niemand aantrekken. Heerlijk vind ik het. Maar als je een muurbloempje bent in de tijd dat vriendschappen voor het leven worden gesloten, dan kun je je zeker eenzaam voelen.

Okay, en dan dus met twaalf vrouwen naar Hotel Aduard in Groningen. We hebben met een aantal al een app-groepje. We kennen elkaar uit de Mama & Blogger-Facebook-groep. Een aantal volg ik zelfs al jaren online. Ik heb nog nooit iemand ‘in het echt gezien’. Samenreizen blijkt niet mogelijk. De één gaat met de auto, de ander (zoals ik) pakt de trein en dan komen we ook nog eens uit alle hoeken van Nederland. Maar omdat alleen wachten op de taxi naar het hotel ook niet leuk is, besluiten Nicole (Meisje-Eigenwijsje) en ik alvast te daten in de Starbucks. We wonen allebei in het Brabantse, dus dat is meteen gezellig. De tijd is zo voorbij. Nu op zoek naar die taxi. Samen met Cassandra (Momambition). Die twee kennen elkaar al langer; maar ik merk meteen dat dat geen belemmering vormt.

Waar de eerste kennismaking met de anderen in het hotel eventjes ‘veel’ is. Je wil tenslotte al die namen en hun blogs onthouden, daar is het tijdens het eten al snel gezellig. Er wordt gekletst over bloggen, over kinderen, maar ook gewoon slap geouwehoer. We blijken een mooie mix te zijn. Met introverte en extroverte dames, met dames die elkaar kennen en die totaal onbekend zijn, van allerlei pluimage qua achtergrond en blog – kortom: een groep die je bij elkaar zet en die steeds wel weer iets nieuws gemeenschappelijks (of juist verbazingwekkends) ontdekt en uren kan kletsen. Door de weinige slaap ben ik om 22.00 uur echt kapot. En waar je anders misschien liefst blijft zitten – je wil tenslotte niet dat ze over je gaan praten – voelde ik me nu zo op mijn plek dat ik gewoon mijn bedje heb opgezocht. Ondertussen nog contact houdende via de app over bubbelbaden zonder bubbels. Bij het ontbijt kletsen we gezellig weer door. En aan het eind van de dag wordt er afscheid genomen, zoals je dat met vrienden doet. Je hebt toch echt wat gemeenschappelijks. En écht dan valt die haat en nijd in de bloggerswereld echt wel mee (of waren we gewoon met een heel leuk groepje, dat kan natuurlijk ook).

Hier kun je de blogs en vlogs van de andere dames bekijken. Bezoek ze allemaal en je krijgt een mooie mix van blogs voorgeschoteld. Met dank aan Kim (van de Social Media Planner) die ons bij elkaar bracht.