Alsof ik erom vraag komen de gruwelijke bevallingsverhalen mijn kant op

Op mijn 14de gebeurde het al: een oppasmoeder met nieuwe baby die de gehele ‘onsluiting tot en met de bevalling’ even aan me doorbriefte. Ik knikte, vanwege een totaal gebrek aan vaardigheden om hiermee om te gaan. En ik dacht diverse dingen. Maar vooral hoopte ik: spaar mij! In de laatste jaren word ik niet gespaard, maar vooral de laatste maanden ben ik echt de pineut. Net wanneer je niet op je hoede ervoor bent, word je ermee lastiggevallen. Aan het woord is Jennifer Delano, die als gastblogger haar bijdrage aan TwijfelMoeder.nl levert.

Ik keek ‘De Slimste Mens’ en voila de vraag over bevallingen popte weer op. Nu het woord aan een man?! hierover. En daar kwam die: een traumatische ervaring die hijzelf geeneens aan de lijve heeft ondervonden. Maarja – ik hoorde elke woord. De dingen die ik dan denk en voel zijn het volgende: Waarom vertelt hij dit? Waarom vergeet hij erbij te zeggen dat alles is goedgekomen? En hoe graag wil ik ook alweer een kind?

Een paar weken geleden was ik op bezoek bij een familielid van een vriend van mij. En voordat het ik het doorhad begon deze ‘ik-wil-dolgraag-weer-een-kind’-vrouw over ‘De Bevalling’. Alsof op mijn hoofd de volgende tekst staat: gooi al je ellende op mij en ik voel mij beter. Not! En nadat ze haar eigen ellende over mij heen had gesmeten, begon ook alle vreselijke verhalen (ik bespaar je de details) over alle andere vrouwen die ze had gezien. Of waar ze laten ooit iets over, of van hoorde. En daar ging ik weer: Waarom vertelt zij mij dit? Voelt zij zich nu heel veel beter? Ik kan het me niet voorstellen. En waarom mist wederom de informatie over hoe blij ze is met haar huidige resultaat van die zwangerschap: dat kind! Waarom mist die informatie?

Al die informatie bereikt mij ongevraagd. En ik twijfel heel hard verder. Hoe meer verhalen, hoe meer ik twijfel. Ik vroeg mij op de terugweg richting huis af hoe ik dit had kunnen voorkomen. En ook waarom moet die informatie over mij heen? De volgende keer moet ik misschien mijzelf dwingen op te staan en een ‘mind-shift’ doen. Iets van gaan staan en gillen, en daarna een nieuw onderwerp introduceren. Of heel therapeutisch ‘ho’ roepen en dan vragen: ‘wat is de meerwaarde voor dit verhaal vertellen aan mij?’ Liever heb ik dat het gehele onderwerp niet voorkomt.

Voor alle moeders: denk even na voordat je je traumatische verhalen over iemand anders heengooit. Alvast dank namens iedereen die zich er aan ergert of zielig van wordt in welke vorm van het woord!

Jennifer Delano is PR agent. Eerder won ze met haar werk een JCI Internet Award en is volgens Viva een van de 400 succesvolste vrouwen van Nederland. Haar doel is 100.000 mensen vooruit te schoppen in 5 jaar. Dit doet ze door middel van PR Platform: http://www.PRGoeroe.nl, het runnen van PR bureau DelanoPR.nl en via het platform: PestenIsNietLeuk.nl