‘Bij mij ontbreekt het moeder-gen’

Ted Kloosterboer, oprichtster van Stichting Praat werd vroeger als kind mishandeld. Maar dit is nooit de reden geweest dat ze geen kinderen wou. Ze heeft zoals ze zelf omschrijft geen moeder-gen. Chantal Bolleman interviewde haar voor Twijfelmoeder.

Je bent vroeger mishandeld, heeft dit een rol gespeeld in jouw opvatting over het krijgen van kinderen?
‘Nee, voor mij zijn dit twee dingen die heel erg los staan van elkaar. Ik heb vroeger als kind al heel erg gehad van, ik wil geen moeder worden. Ik kreeg vaak wel reacties van wacht maar af als je later groot bent dan komt het wel, maar toen ik groter werd gebeurde er ook niks. Ook kreeg ik te horen over dat mijn biologische klok wel zou gaan tikken, maar toen dat begon wilde ik het ook niet. Ik heb echt helemaal nooit na hoeven denken, het stond voor mij gewoon helemaal als een paal boven water dat ik geen kinderen wilde.’

Hoe komt het dat je dit al zo vroeg wist?
‘Het is volgens mij echt iets heel biologisch.’

Hoe voelt het als geen moeder zijnde om rond kinderen te zijn?
‘Ik vind het helemaal niet erg, want ik vind kinderen heel erg leuk en ik houd ook heel veel van kinderen. Ik doe ook wel regelmatig wat met ze, dat vind ik allemaal hartstikke leuk, maar ik hoef ze gewoon niet zelf.’

Heeft het in relaties ooit voor problemen gezorgd?
‘Nee, ik heb momenteel ook geen partner, maar in mijn vorige relaties is het altijd heel duidelijk geweest dat ik het niet wilde. Dus het is eigenlijk nooit een issue geweest.

Hoe was het vroeger in jullie gezin?
‘Nee, dat klopt. Mijn ouders waren niet een voorbeeld. Als je mishandeld wordt dan ga je met weinig bagage de wereld in. Hele basale dingen die je als kind leert zoals ruzie maken heb ik allemaal nooit geleerd. Of niet op een gezonde manier en dan ga je met een achterstand de wereld, Je snapt dan ook weinig van hoe mensen met elkaar omgaan.’

Als je een kind binnenkomt in jouw praktijk, heb je dan niet het gevoel dat je ze onder je hoede moet nemen?
‘Binnen Stichting Praat richten we ons op volwassenen. We werken met volwassenen die vroeger zijn mishandeld en we zorgen ervoor dat kindermishandeling bespreekbaar wordt. Ik ben geen hulpverlener. Wat ik doe met Praat is ervoor zorgen dat kindermishandeling bespreekbaar wordt en daar zet ik me ook volledig voor in. Als ik wel kinderen tegenkom waar ik me zorgen over maak dan is het enige wat ik kan doen het kind kan laten voelen dat het een goed kind is. Dit soort gesprekken maken vaak al een heel groot verschil. Of ik neem contact op met bijvoorbeeld het AMK.’

Merk je ook in jouw praktijk dat mensen een trauma hebben om kinderen te krijgen?
‘Nou dat is heel verschillend. Iedereen reageert heel anders op de trauma’s die hij of zij heeft opgelopen. Het is echt heel erg divers. Het enige wat iedereen die ooit mishandeld is geweest wel heeft is dat ze schade ondervinden van vroeger. Het is overigens wel iets wat kan herstellen maar dat duurt gewoon heel erg lang. Daarnaast is het een pijnlijk en ingewikkeld proces.’

Heb je nooit reacties gehad op jouw wens om geen kinderen te krijgen?
‘Vrijwel nooit, maar dat komt omdat ik vanuit het diepst van mezelf weet dat ik geen moeder wilde worden. Dus het was een vaststaand feit. Ik weet overigens niet hoe mijn ouders daar in gestaan hebben.’

http://www.praatoverkindermishandeling.nl

Interview: Chantal Bolleman.

Twijfel jij over je kinderwens?