Guilty pleasure: friet niet te weerstaan

Guilty pleasures: je kunt ze niet weerstaan, maar eigenlijk wil je ze ook niet aan de grote klok hangen. Maar juist tijdens de zwangerschap merk ik dat ik – waarschijnlijk onder invloed van de hormonen – een verandering onderga die ik gewoon met jullie wil delen. Dit is vast een herkenbare. De verloskundige keek er namelijk ook helemaal niet van op dat ik aangaf dat ik friet op dit moment niet kan weerstaan.

Frietjes kan ik mijn hele leven al waarderen. Standaard met een snack op zondagmiddag, nadat pa thuiskwam van een ochtend wielrennen. En natuurlijk niet te vergeten in het mosselseizoen; bij die verse heerlijkheden, is namelijk niets zo lekker als verse frieten. Sinds mijn lief en ik samenwonen is het voor ons geen vaste prik meer. De eerste jaren hadden we niet eens een friet pan. Daarnaast waren er hier veel makkelijkere snelle oplossingen voor als je niet wil koken, dan in het gehucht waar mijn ouders wonen. Hier bel je gewoon naar ‘de Turk’ om vliegensvlug een broodje shoarma of dampende pizza in huis te hebben. Friet aten we denk ik nog eens per maand.

Dat is sinds ik zwanger ben wel anders. In de eerste maanden leek een vette hap de enige oplossing om de misselijkheid te lijf te gaan. Hoe beroerd ik me ook voelde, na het eten van een frietje kon ik toch een uurtje van de avond genieten. Misselijk ben ik inmiddels al een tijdje niet meer, maar friet kan ik nog steeds niet weerstaan. Als ik langs een cafetaria loop, dan komt de geur mij – meer dan ooit – tegemoet. Snel doorlopen is dan het devies, maar één avond in de week lukt dat echt niet. Dan heb ik er gewoon zo’n zin in. Dan kan ik werkelijk aan niets anders denken en doen zelfs gezonde bestsellers als de zuurkoolschotel met ananas me niets. Dan wil ik gewoon friet.

Online lees je er wel meer over; zwangere vrouwen die die grote gele M langs de snelweg niet kunnen weerstaan en snel een vette hap moeten scoren. Maar dat lukt mij in ieder geval aardig. Wij gaan eigenlijk altijd naar de cafetaria als we het druk hebben en als er iets meer tijd hebben, zetten we gewoon thuis even de frietpan aan. Nee, die gele M daar ben ik nog maar een paar keer geweest tijdens de zwangerschap. Dat heeft ook een andere reden: daar word ik namelijk geconfronteerd met een gemis… Jawel, een heus gemis. McFlurry’s zijn tenslotte een no-go tijdens de zwangerschap; zo ontdekte ik in de beginperiode toen het zo warm was. En omdat ik die zo lekker vind, wil ik ook niet in de verleiding komen om er toch eentje te pakken. Je hoort mensen zo vaak zeggen ‘hoeveel kan dat nu kwaad’. Nou, ik vind een frietje eigenlijk al ongezond genoeg…

Gelukkig had de verloskundige – aan wie ik opbiechtte dat ik friet niet kan weerstaan – goed nieuws voor me. Eén keer per week mag het best. Als ik verder maar zorg dat ik voldoende fruit eet (check, dit seizoen zijn de mandarijntjes het helemaal) en verder ook gevarieerde en gezonde maaltijden op tafel tover. Op de weegschaal valt het tot nu toe ook allemaal mee; dus ik hoef me volgens haar geen zorgen te maken. Fijn!

Herken jij dit?

Twijfel jij over je kinderwens?