Maandelijkse onzekerheid; is het al zover?

Maandelijkse onzekerheid hoort er volgens mij bij als je bewust in het diepe springt. Het is niet zomaar een beslissing. Deze keuze is levensbepalend. Dan zijn twijfels volgens mij echt niet zo gek.

Want juist door al die verhalen van mensen met vruchtbaarheidsproblemen had ik echt het gevoel dat het wel eens een tijdje kon duren. Tijd waarop ik het idee nog verder op me kon laten inwerken. Het moment dat je menstruatie dan moet beginnen was er in mijn geval best even sprake van lichte stress. ‘Het zal toch niet…’

Je hoort dat ook wel eens om je heen. Stellen die het ‘proberen’, zonder dat ze er heel bewust mee bezig zijn. Die niet gefocust zijn op het meest vruchtbare moment, maar gewoon de voorbehoedsmiddelen aan de kant hebben geschoven. Als die menstruatie dan toch aandient, zijn ze – terwijl ze dat niet hadden gedacht – heel teleurgesteld. Ik denk dat dar ook begrijpelijk is. Ook al leg je er geen druk op; je wil het toch graag.

Op die teleurstelling rekende ik aan de ene kant ook. Juist, omdat we tenslotte al 32 en 33 zijn. Dan ben je toch ‘niet meer de jongste’. Je kent de verhalen uit de omgeving en weet dat het dus ook wat langer kan duren. De eerste keer dat ik dus toch ongesteld werd – waarschijnlijk van de stress wel wat later dan normaal – was ik eerder opgelucht dan verdrietig. Gelukkig: nog even tijd om te wennen en misschien wel belangrijker niet zwanger de Vierdaagse van Nijmegen lopen.

Twijfel jij over je kinderwens?