Knuffeldoekje vermist… reconstructie van de vermissing van de favoriete knuffel van mijn zoontje

Knuffeldoekje vermist! Ai… ja, gisteren ging ‘de slechtste moeder van deze zondag’-award naar mij. Zoonlief had namelijk zijn favoriete knuffeldoekje nog vast toen we naar opa en oma gingen. Maar toen ik ‘m voor zijn middagslaapje in bed wilde leggen met datzelfde lichtblauwe uiltje kon ik ‘m nergens meer vinden. ‘Ach, die zal wel op de bouw blijven liggen zijn’, dacht ik nog. Ik appte mijn moeder nog lachend over een vermissing. Tot zij terugstuurde dat ze ‘m daar echt niet kon vinden… Wat nu?

Het slachtoffer
Het blauwe uiltje dat we met zijn geboorte kregen, is sinds onze man een paar maanden is één van zijn favorieten. Zeker als er tandjes doorkomen. Dan kan hij zo lekker sabbelen aan de flapjes. Daarnaast is het doekje heerlijk zacht. En net groot genoeg om op zijn hoofd te leggen voor een ouderwets potje kiekeboe. Gelukkig hebben we vanaf begin af aan afgewisseld, waardoor hij ‘m niet meteen mist als-ie er niet is. Een bewuste keuze, want je wil niet zo’n ouder zijn die jaren later in allerhande Facebook-groepen en op Marktplaatsen op zoek moet naar hetzelfde knuffeltje, omdat je zoon of dochter anders niet wilt slapen. Jouw kindje moet en zal die knuffel in zijn bed hebben… Iets dat niet gaat, omdat-ie verloren of simpelweg helemaal versleten is. Mijn moeder heeft voor mijn zusje haar knuffel zelfs een nieuw ‘pakje’ gemaakt. Ze moest en zou ’tuttie’ in haar bedje hebben. Niemand anders. Het blauwe uiltje met daarop zijn naam geborduurd is dus wel één van de favorieten, maar hij kan absoluut ook met andere knuffeltjes in slaap vallen.

Laatst gesignaleerd
Waar heb je ‘m voor het laatst gezien? Die vraag krijg je natuurlijk meteen op het moment dat zo’n knuffeltje niet wordt gevonden op de bedachte plek. Daar was geen twijfel over mogelijk. Het bewijs was vastgelegd en naar twee getuigen gestuurd. De kleine man had zijn uiltje keurig in de handen toen hij in de kinderwagen plaatsnam. Uiltje zat vast tussen de riempjes, dus die kon – voor mijn gevoel – geen kant op.

Mogelijke scenario’s
Ik zet de scenario’s op een rijtje in de volgorde van waarschijnlijkheid bij het begin van het onderzoek:
1. Het knuffeltje heeft tijdens de wandeling van twintig minuutjes heerlijk tegen mijn kleine mannetje aangezeten, die ‘m stevig in zijn handjes had. Opa of papa heeft ‘m op de bouw aangenomen, omdat hij toen van de kinderwagen in de kinderstoel moest voor de lunch. Vervolgens hebben we een heerlijke tijd gehad, waarbij er gespeeld is in het zand en gezwommen in het badje. Daar kun je een knuffeltje niet bij gebruiken, dus die is in het huis blijven liggen.
2. Ik heb het knuffeltje met de vuile was onder in de bak gelegd of in de luiertas gestopt. Dat was het idee van oma. Er lag tenslotte een stapeltje in en de tas was overhoop geweest.
3. Onderweg is het knuffeltje toch uit zijn greep ontsnapt en zijn eigen weg gaan bewandelen. De grootste kans dat dat is gebeurd, was op de splitsing tussen de straat van de Jumbo en de Jan Linders. Daar had hij zijn flesje ook nog vast en bleek ons mannetje toch iets te moe te zijn (waardoor de inhoud van het flesje inmiddels over zijn voetjes druppelde). Die heb ik toen afgepakt en aan de duwstang van de kinderwagen gehangen.

Sporenonderzoek gestart
Overal wordt gekeken. Thuis heb ik al snel gezien dat het uiltje echt gevlogen is. Wat ben ik blij dat ik een foto heb genomen, voordat ik aan de wandel ging. Ik wist zo dus zeker dat-ie mee was gegaan. Mijn moeder heeft de bouw doorzocht en ‘m daar ook niet gevonden. En ook opa en papa kijken nog, maar zien niets. Sterker nog: ze kunnen zich niet eens herinneren dat het uiltje er bij was… Zowel ’s avonds als de volgende ochtend wordt de route nogmaals afgelegd (niet specifiek om te zoeken, maar je let toch op als je weet dat er iemand vermist is) en vinden we ‘m niet. Bij Jumbo Boxmeer let ik nog op of er geen aanplakbiljet hangt met ‘gevonden. (Of zou een knuffeldoekje daar niet belangrijk genoeg voor zijn).

Hoe zijn de naasten er onder?
De kleine man heeft last van zijn tandjes die doorkomen en wil ergens aan sabbelen. Nu heeft hij nog een soortgelijk doekje, maar dat is echt bedoeld om te spelen. Dat ritselt ook heel erg in bed. Dus fijn slapen daarmee, is wat lastiger. Toch pakt hij daar nu steeds naar. Het is duidelijk: hier wordt iemand gemist…

Getuigen gezocht
Tijd om toch op zoek te gaan naar getuigen, zodat we de vermiste op kunnen sporen. Ik stap over mijn schaamte – vind het toch wel een beetje knullig dat ik dat doekje ben verloren tenslotte – en plaats een GEZOCHT-berichtje op Facebook. Ik deel het met mijn vrienden en in verschillende groepen waar ik lid van ben. Groepen vol met mensen die hier in Boxmeer wonen. Als-ie dus echt gevallen is, dan moeten we ‘m toch wel vinden. In de ochtend wordt het bericht veelvuldig gedeeld, maar we horen niets…

Eigenaar van uiltje gezocht
Tot ik vanavond een aantal keer wordt getagd onder een berichtje van Debbie. Zij heeft gistermiddag een lichtblauw uiltje gevonden bij de begraafplaats en is op zoek naar de rechtmatige eigenaar van het uiltje. Aangezien de afbeelding overeenkomt met de foto die ik heb geplaatst en wij ‘m kunnen identificeren als van ons – de naam van ons zoontje staat er op geborduurd – hebben we dus een match!

Als we ‘m niet gevonden hadden, dan had ik ook al een oplossing bedacht: ze verkopen ‘m namelijk bij Bol.com.

Wat fijn: hij is gevonden! Iedereen ontzettend bedankt voor het massale delen!

Twijfel jij over je kinderwens?

juli 9, 2018 /