Aangrijpende verhaal Tania Bongers; zwanger en kanker

Als ik deze week een boek mag tippen dan is dat ‘De dag dat ik doodging‘ van Tania Bongers. Ze beschrijft hierin hoe ze als ze zwanger is, hoort dat ze baarmoederhalskanker heeft. Na drie maanden zwangerschap verloor ze op een dag veel bloed en werd in het ziekenhuis een tumor in haar baarmoeder geconstateerd. De conclusie: baarmoederhalskanker. Abortus is volgens haar artsen de oplossing…

Na de abortus kan dan de tumor én haar baarmoeder worden verwijderd. Bongers wil haar kinderwens niet opgeven en zoekt drie dagen en nachten aan één stuk naar informatie online. Er moet een andere mogelijkheid zijn. In Belgie blijkt een vrouw in hetzelfde schuitje te hebben gezeten. Zij heeft chemotherapie ondergaan tijdens de zwagerschap. Hierdoor bleef de groei van de tumor beperkt en kon de baby nog even verder groeien. Als het groot genoeg zou zijn, kan de zwangerschap dan worden ingeleid.

In ‘De dag dat ik doodging‘ vertelt ze over haar gevecht voor haar kindje. Een bijzonder aangrijpend verhaal over kanker, liefde, onmacht, zwangerschap en ethische keuzes. Het laat de sterke moedergevoelens zien, die je zelfs in zo’n verschrikkelijke situatie al kunt hebben. Ik vind dat heel bijzonder. Het verhaal zet je daarnaast ook met beide benen op de grond. Laat je beseffen hoe je alles uit het leven moet halen. Kortom: een inspirerend boek voor ons allemaal.

Ik begrijp het ook niet zo goed. Wat ik eet, eet jij ook. Wat ik drink, drink jij ook. Wij delen onze bloedbaan. Dan kan het toch niet anders dat jij ook chemo in je aderen krijgt? Chemo zoekt in je lichaam snel delende cellen en stopt dat proces. Want dat is wat kanker is. Cellen die niet meer ophouden met delen en zich vermenigvuldigen. Een kindje dat in je buik groeit ondergaat ook een snelle deling van cellen, zo word je gemaakt. Valt de chemo jou dan niet aan? Is het goed wat ik doe?

Twijfel jij over je kinderwens?