Sinterklaas: hoever ga je mee in die hele hype?

Sinterklaas is weer in het land… Maar hoever ga je als nieuwbakken ouder eigenlijk mee in die hele hype? Ja, toen ik jong was kwam het Sinterklaasjournaal met Diewertje Blok voor het eerst op tv. En natuurlijk keken we ook naar de intocht. Maar pietenpakjes, versierde huizen en hele toneelstukken er om heen – daar deden we niet aan. Eerlijk gezegd vind ik het ook te veel van het goede, maar kun je daar tegenwoordig nog wel mee wegkomen?

Sinterklaas volgens onze peuter

Nu moet ik om onze tweejarige de laatste dagen enorm lachen. Zo heeft hij al verteld dat papa Sinterklaas – of beter gezegd: Interklaas – is en spot-ie Zwarte Piet op tv dan zegt-ie steevast ‘dat is mama, he’. Nu ze op de opvang wat meer met het thema bezig zijn en hij ook een Pieten-muts heeft geknutseld, vindt hij het allemaal wel spannend. Maar die cadeautjes? Die komen echt van papa en mama…

Hoever ga je?

Voor de gein had ik vandaag de tv-serie Sinterklaas en de LiedjesPietjes opgezet. Leren we op een vlotte manier in ieder geval weer een paar Sinterklaas-liedjes. Maar daar schijn ik toch een grove fout te maken, volgens de man des huizes. We moeten het Sinterklaas-journaal kijken en dan de hele uitleg volgen en het toneelstukje meespelen. Juist… nu snap ik dat het een leuk kinderfeest is, maar moeten we ze echt gaan opjutten met mysteries van verdwenen cadeautjes, verdwaalde Pieten of een Sinterklaas die mogelijk te laat is voor de optocht.

Moeten we blijven benadrukken dat de Pieten door de schoorsteen naar binnen zijn gekomen met die pakjes, zelfs als je geen schoorsteen hebt (maar wel een kartonnen variant in de woonkamer hebt gezet). Ik vind dat lastig… Zeker, omdat je weet dat over een tijdje – bij tweejarige valt dat volgens mij nog wel mee – al zijn leeftijdsgenootjes helemaal in dat verhaal zitten.

Hulpsinterklazen

Hetzelfde geldt voor cadeautjes. Als je een puber hebt, mag je die dan bijvoorbeeld een praktisch cadeau geven zoals een Sim Only Internet van Simyo, zodat hij die tweede- of derdehandse smartphone van jullie ook kan gaan gebruiken? Het kan tenslotte op zijn of haar verlanglijstje staan. Houden we ons überhaupt aan die lijstjes of is het onzin dat we ze maken, omdat de hulpsinterklazen toch hun eigen gang gaan? Wat dat betreft, ga ik écht voor de dingen waarvan ik weet dat anderen ze leuk vinden. Anders zetten ze ze niet op hun lijstje.

Blijdschap

Ik snap ook niet dat je andere dingen geeft dan op het lijstje staan. Dat is toch frustrerend? Ik weet hoeveel plezier ik altijd heb beleefd aan de cadeautjes die ik kreeg. Ik leefde er naar toe, omdat ze op mijn lijstje stonden. Vroeger was dat steevast het cassettebandje van Kinderen voor Kinderen. Die wilde ik altijd en kreeg ik dan ook. Om ‘m vervolgens bijna kapot te draaien tot de volgende er weer aan kwam. Daar heb je zoveel meer plezier van dan een cadeautje dat je meteen aan de kant schuift. Wat dat betreft, zou ik een puber die vraagt om een Sim Only abonnement ‘m ook gewoon geven. Je hebt een budget voor de cadeautjes en waar het dan aan uit gaat, vind ik ondergeschikt. Het gaat om de blijdschap op het moment van het krijgen en het plezier er daarna van.

Mijn lijstje

Wat er nu op mijn lijstje staat? Ik ga op safe: badschuim, doucheproducten, kleurboek voor volwassenen, curverboxen (voor de Duplo van zoonlief, want die passie deelt-ie met zijn moeder).

Foto Sinterklaas van Shutterstock.

Twijfel jij over je kinderwens?