Guilty pleasures: Kinderen voor Kinderen

Guilty pleasures: we hebben ze natuurlijk allemaal, maar tijdens de zwangerschap zijn er toch een aantal die best kunnen. En dat durf ik hier best toe te geven. Zo schakelde ik een tijdje geleden langs de publieke omroep en kwam toen het nieuwste concert van Kinderen voor Kinderen tegen. Ik kon niet anders dan blijven kijken. Wat blijven die nummers aanstekelijk; je wil mee zingen en dansen. Tijd dus voor wat muzikale opvoeding van ons kleine; met 25 weken kan ie vast al meeluisteren in m’n buik.

Ik ben zelf al sinds jaar en dag fan van Kinderen voor Kinderen. De eerste edities luisterde ik via de platen die ik van mijn oudere nicht mocht luisteren. Ze zijn namelijk inmiddels al bij editie 37, dus toen ik echt oud genoeg was om de nummers te begrijpen, waren er al wat edities voorbij gegaan. Toch heb ik er echt een heleboel. De eerste op plaat en de volgende edities kreeg ik steeds met Sinterklaas of mijn verjaardag op cassette. Wat luisterde ik er veel naar. Als ik nu dan ook het YouTube-kanaal bezoek en ik ga terug naar oudere edities, dan kan ik de meeste nummers nog letterlijk meezingen. Heerlijk dat ik die straks met de kleine ook gewoon mag draaien, zonder dat iemand me vreemd aankijkt.

Om weer even helemaal in de sfeer te komen voor jullie de nummers die mij altijd bij gebleven zijn. En meer. Mijn Top 10 (stiekem zijn het er toch elf geworden).

Tijdens mijn kindertijd wist ik vrij zeker wat ik wilde worden: journalist. Ik wilde mooie verhalen schrijven. En dan het liefst niet over de ellende die we al in de krant lazen. Kijk dan moet je dus de baas worden… in dit geval van het journaal. Dat is ‘m nooit geworden, maar journalist mag ik me nog steeds noemen. Dat geldt ook voor baas. Niet van het journaal, maar wel van mijn eigen bedrijf. Dit zullen veel meiden misschien ook wel herkennen als ze het nummer Meidengroep horen. Droomde jij ook van beroemd worden vroeger?

Nu volgen er twee nummers die nog steeds ontzettend lekker in het gehoor liggen en zelfs in mijn volwassen bestaan regelmatig worden gezongen. Hoe lekker is het tenslotte om mee te blèren tijdens een foute avond op ‘Waanzinnig gedroomd’ of ‘Op een onbewoond eiland’. Tijdens de Nijmeegse Vierdaagse afgelopen jaar (daar lees je over een tijdje meer over in mijn column) hebben we ze zelfs gewoon uit ons hoofd gezongen om de kilometers rond Molenhoek wat sneller te laten gaan. Ja, er keken wat mensen vreemd op en het klonk waarschijnlijk niet zo zuiver, maar de pijn in je voeten (en andere lichamelijke klachten) ben je dan al snel vergeten.

En liepen jullie ten tijde van dit nummer ook zo naar school? Ik was daar toen nog te jong voor, maar wel herkenbaar hoor. Als je zelf naar school mag lopen, bedenk je toch van alles. Prachtig die kinderfantasie.

Minder bekend misschien, maar voor mij was dit wel echt een toppertje hoor. Aan de ene kant omdat de show bij dit nummer natuurlijk indruk maakte en aan de andere kant begon toen toch ook wel de interesse voor de jongens. En natuurlijk gniffelen om het zinnetje ‘en als je borsten hebt, dan noemen ze die bumpers’.

En wat dacht je van dit nummer, dan kan je dag toch niet meer stuk? Zouden we allemaal vaker moeten doen: wakker worden met een wijsje. Weg met die chagrijnige blikken en grommen in de ochtend. Misschien instellen op de wekkerradio…

Vanaf het moment dat Kinderen voor Kinderen over de kangoeroe zong, ontstond er toch wel een fascinatie voor deze dieren. Twee jaar geleden heb ik ze in alle soorten en maten in het wild mogen bewonderen tijdens onze reis door Australië. Ja zo’n nummer wordt op dat moment natuurlijk ook weer even te voorschijn getoverd uit m’n geheugen. Zijn echt indrukwekkende dieren.