Exit kantoor… ik werk weer thuis

Exit kantoor – ik heb er namelijk na een jaar of vijf voor gekozen om weer terug thuis te werken. Inmiddels ben ik al vijftien jaar ondernemer. Waar ik de eerste tien jaar vooral in de bubbel van mijn thuiskantoor doorbracht, daar genoot ik in de jaren daarna van alle mede-ondernemers om me heen. Tot ik tijdens het schrijven van mijn boek tot het besef kwam, dat ik thuis meer vanuit mijn flow kan werken. Een kijkje achter de schermen bij mijn bedrijf.

Kluizenaar

Als freelance journalist heb ik de eerste tien jaar van mijn carrière vooral als een kluizenaar thuis doorgebracht. Vanuit mijn ruime thuiskantoor schreef ik artikelen voor allerhande regionale en landelijke klanten. Soms werkte ik een aantal dagen op een redactie. En ik ging er natuurlijk ook regelmatig op uit voor interviews. Al merkte ik dat ik telefonische interviews net zo fijn vond. En waar je eerder nog wel eens naar de winkel moest voor nieuwe cartridges; bestelde ik dat soort kantoorartikelen steeds vaker online. Het merendeel van de dagen zat ik dus alleen in mijn kantoor. Soms sprak ik op zo’n dag niemand. Huispak aan en gaan. Netwerken? Daar deed ik amper aan. Was ook niet nodig; ik was fanatiek actief op Twitter en had daar mijn netwerk opgebouwd.

Kantoor

Tot een klant in een mailtje schreef ‘ik zou je hier wel iedere dag op kantoor willen hebben’. Het zaadje in mijn hoofd was gepland. Hoe fijn zou het zijn om wat meer mensen om me heen te hebben. Manlief was het daar helemaal mee eens; dan zou ik meteen meer nieuwe mensen leren kennen in deze regio. Wat een geweldige tijd brak er aan met de keuze om buitenshuis te gaan werken: van te gekke kantoorborrels (tot diep in de nacht), maar ook serieuze gesprekken over ondernemerschap en mooie klussen die we gezamenlijk konden oppakken. Alleen het delen van een ruimte was voor mij niet ideaal; ieder heeft toch zo zijn eigen werkritme. Als jij gefocust wil werken en de ander heeft juist veel (bel)afspraken, dan is dat even wennen. Kortom: ik koos voor mijn eigen kantoor toen er ruimte vrijkwam. Ik kocht twee bureaus, een koelkast en natuurlijk ook een inkjetprinter (iets met teksten het liefst op papier lezen – ja ik weet dat dat niet het allerbeste voor het milieu is).

Eigen ruimte

Dat kantoor werd alleen steeds groter, omdat er met ruimtes werd geschoven in het bedrijfsverzamelgebouw waar ik zat. En zo had ik op een gegeven moment twee bureaus en een grote vergadertafel staan in mijn ruimte. Ideaal voor alle papieren die ik graag overal leg tijdens het researchen en schrijven. Een zooitje voor mensen die alleen een snelle blik naar binnen werpen. Toen ik tijdens het schrijven van mijn boek De twijfelmoeder steeds vaker thuis bleef werken, begon ik te twijfelen. Ik voelde me ’s avonds laat niet op mijn gemak in dat donkere – een beetje afgelegen – pand. Na een dag schrijven, was ik zelfs zo gaar dat ik dacht dat ik opgesloten was. Ik kreeg de poort met geen mogelijkheid open. Tja, als je naar links staat te duwen, maar hij gaat open met een zetje naar rechts, dan kan het lang duren. Daarnaast wil ik gewoon door kunnen gaan als ik in mijn flow zat. Even snel iets eten en weer typen. Of juist vanuit bed in pyjama zo aan de slag kunnen gaan (terwijl man en zoonlief nog lekker op een oor liggen). Meer over dat schrijfproces vertelde ik tijdens de presentatie van mijn boek.

Terug naar huis

Zou ik thuis dan toch niet beter uit zijn? Inmiddels ben ik sinds 1 juni officieel kantoorloos (daarvoor was ik er door corona ook al amper geweest). Dat voel voor mij nu echt goed. Of ik niet bang ben om een kluizenaar te worden? Nee, inmiddels heb ik hier in de regio zoveel contacten opgebouwd. Niet alleen door mijn werk, maar natuurlijk ook als moeder. En verder ben ik toegetreden tot de plaatselijke Rotaryclub waar ik ook heel veel fijne contacten op doe. Zo heb ik ook dat babbeltje, maar op de momenten dat het mij schikt. En niet als die collega binnen komt vallen, terwijl je aan het deadline stressen bent.

Valkuil

Terugkijkend is dit pad voor mij het juiste geweest. Misschien had ik zelfs eerder een eigen plekje moeten zoeken. Dat was goed voor mijn connecties en groei als ondernemer geweest. Maar het stapje terug naar huis geeft voor nu ook rust. Ook financieel. Een kantoor ziet er tenslotte heel fancy uit, maar die facturen moeten iedere maand wel betaald worden. Als je dan zo’n onzekere tijd hebt als nu met corona, dan is het fijn dat de maandelijkse lasten van je onderneming laag zijn.

Al zijn er zeker ook valkuilen hoor, want het is nu wel heel verleidelijk om ’s avonds ook nog eventjes iets te doen. Of in het weekend. Gelukkig is er dan een driejarige die zegt ‘mama, kom eens spelen’.

Foto van vrouw op kantoor via Shutterstock.

Twijfel jij over je kinderwens?