Astrid Holleeder: ‘Hij treft mij het zwaarst door aan mijn kind te komen’

Astrid Holleeder heeft een nieuw boek geschreven: Familiegeheimen. In het vervolg op Judas en Dagboek van een getuige gaat ze deze keer ook dieper in op de band met haar dochter Miljuschka Witzenhausen. In een interview in de Volkskrant van vandaag zegt ze daarover. “Hij treft mij het zwaarst door aan mijn kind te komen.”

Astrid Holleeder

“Het is naïef om te denken dat Wim dit niet allang zelf heeft bedacht. (…) Daarom ga ik me vaker laten zien, juist op de plekken waar hij en ik samen kwamen. Daarmee zeg ik tegen hem: ‘Als je zo nodig moet, ga je gang.” Die uitspraak in het interview van Antoinnete Scheulderman met Astrid Holleeder treft mij als moeder het meeste. Wat moet deze vrouw in angst leven. Niet alleen om haar eigen leven, maar ook om dat van haar dochter en kleinkinderen.

Miljuschka Witzenhausen

Miljuschka Witzenhausen ken ik zelf nog uit mijn tijd dat ik fanatiek naar TMF keek. Ze begon daar als VJ. Het grote publiek kent haar van haar kookprogramma’s, kookboeken en natuurlijk van RTL Boulevard (waar zij aan de desk stond toen mijn boek uitvoerig werd besproken). Ze is een ware BN’er. Een vrouw die jarenlang haar familiegeschiedenis geheim heeft gehouden. Tot haar moeder het zwijgen verbrak door te gaan getuigen tegen haar broer Willem Holleeder en het boek ‘Judas’ schreef.

Als je zo in de publiciteit staat, dan ben je een gemakkelijk doelwit. Al lees ik in het interview dat ook rondom Miljuschka de nodige veiligheidsmaatregelen worden getroffen. Hoe bizar is dat; dat je niet naar buiten kunt lopen zonder dertig keer over je schouder te kijken. Altijd die angst voor wat kan komen. Daarom kiest Astrid er nu voor om meer naar buiten te treden.

Angst voor moord

Miljuschka vertelt: “Vroeg of laat verliest iedereen z’n ouders, maar voor mij is het heel reëel, zeker nu mijn moeder vaker de straat op gaat. Het naarste van alles is dat ik weet hoe het zal gaan. Dat ze op een dag koud op straat zal liggen. En dat haar lichaam een bewijsstuk wordt. Ik vind het heel erg dat ik niet kan voorkomen dat zij zo’n respectloos einde tegemoetgaat.”

Familiegeschiedenis

Ik deel dit interview met jullie, omdat ik me afvraag wat ik zelf in deze situatie zou doen. Wat als ik zelf in zo’n familie was opgegroeid. Had ik dan een kinderwens gehad? En zo ja, was ik er net als Miljuschka dan voor gegaan? Of zou ik net als Astrid kwaad zijn op mijn moeder. In het boek schrijft ze ‘Als jij dat monster niet op de wereld had gezet, dan had ik nu een gewoon leven gehad.’ Soms wil je een familiegeschiedenis verbreken; zelfs als dat betekent dat je je eigen wens daarvoor moet opgeven.

Familiegeheimen

En zo kan ik nog wel even door gaan met aangrijpende stukken te delen uit dit interview, bijvoorbeeld over of Astrid de keuze om te getuigen weer zou maken? Dat doe ik niet. Daarmee zou ik de prachtige tekst van Antoinnette Scheulderman tekort doen. Klik dus hier om ‘m te lezen. En ben je op zoek naar een aangrijpend boek over een unieke moeder-dochterrelatie en familieband, dan zou ik zeggen ‘hup, Familiegeheimen mee in de koffer op vakantie’.

Twijfel jij over je kinderwens?