Roxeanne Hazes wat ben ik blij met jouw openhartigheid!

Roxeanne Hazes wat ben ik blij met jouw openhartigheid! Jij hebt vorige maand op Instagram aangegeven dat je nog steeds bijna negentig kilo weegt na de geboorte van je zoon Fender acht maanden geleden. De media duiken er allemaal op en mensen zullen er vast wat van vinden als ze koppen spotten als ‘Roxeanne Hazes onthult haar huidige gewicht’ of ‘Roxeanne Hazes (86 kilo) gaat de strijd met de zwangerschapsponden aan’. Laat ze maar lullen! Weet dat jij met deze openhartigheid heel veel onzekere nieuwbakken mama’s tot steun bent.

Sexy voor man

Dit is trouwens niet de eerste keer dat Roxeanne daar zo open is. Eerder vertelde ze al tegen Vrouw. “Ik vind het vooral fijn om weer een beetje sexy te zijn voor mijn man. Wat de rest van Nederland vindt, kan me gestolen worden, maar wanneer we vrijen, wil ik er goed uitzien en niet elke keer mijn buik hoeven inhouden.” En daar doorbreekt ze al meteen een taboe… Want hoeveel vrouwen durven te zeggen dat ze onzeker zijn over die ‘eerste keer’ die er weer aan komt. Het is net alsof we weer terug maagd zijn. Waarbij de gevoelens van iedere vrouw natuurlijk anders zijn. Hoe ik me bij mijn lichaam voelde? Dat lees je verderop in dit artikel.

Zwangerschapskilo’s

Ook ik schreef na mijn bevalling twee eerlijke updates over mijn gewicht. Ik woog namelijk net zoveel als Roxeanne.

Alleen bleef het daarna stil. Angstvallig stil. Ja, ook ik begon met sporten. Ik zag zelfs weer even de 7 in beeld. Om vervolgens met kind en al te vallen op de bouw en mijn been ontzettend te bezeren, waardoor ik niet meer kon sporten. En het nadien ook niet meer heb opgepakt. Ik had nog de hoop dat het schrijven van een boek ervoor zou zorgen dat ik van de stress kilo’s zou verliezen, maar niets was minder waar. De 8 kwam weer terug in beeld.

Eerlijk zijn

Hoe ik me daarbij voelde? Eigenlijk heb ik dat nooit met iemand gedeeld. Tot ik het bericht over Roxeanne Hazes las en besefte dat andere moeders hier echt iets aan hebben. Mijn blog over twee jaar moeder zijn, kon tenslotte rekenen op veel openhartige reacties in mijn inbox. Vrouwen die blij zijn dat zij die gevoelens niet alleen hebben. Dames die blij zijn dat ik durf toe te geven dat het niet alleen rozengeur en maneschijn is. En zo is dat natuurlijk ook met je gewicht. Want wat kun je daar knap onzeker over zijn. Dat ken ik al van voor de zwangerschap en nadien is het niet veel beter geworden.

Striae

Laat ik maar meteen met het ‘pijnpunt’ beginnen. Mijn buik heeft een flinke klap gekregen tijdens de zwangerschap. Ja, ik wist dat ik striae had, net als heel veel vrouwen, maar dat dat zo’n impact zou hebben, dat had ik nooit gedacht. Waar sommige moeders dit kunnen zien als een aandenken aan de zwangerschap; aan het feit dat je een kindje hebt gebaard, daar vond – en vind – ik het vooral ontzettend lelijk.

Naar het zwembad? Weer mijn bikini aan? Nou, dat moment probeerde ik zover mogelijk voor me uit te stellen. Ja, dan kun je natuurlijk voor een badpak gaan, maar dat voelt voor mij alsof ik mezelf dan verstop. Dus trok ik vorig jaar – toen het zo heet was – toch maar mijn bikini aan en genoot ik van de eerste keer zwembad met mijn kleine man. En ook tijdens onze eerste vakantie met zijn drietjes – afgelopen week – heb ik gewoon een zwemparadijs in bikini onveilig gemaakt.

Niet durven shoppen

Die extra kilo’s resulteerde er ook in dat ik niet durfde te shoppen. Door het plotselinge overlijden van een naaste moest ik wel. Want daar kon ik natuurlijk niet verschijnen in een kaal-gewassen en bijna-kapot-gedragen zwangerschapsjeans. Gelukkig was daar vriendinnetje Gerda die haar schema omgooide en met mij Nijmegen in trok. Ik kocht twee goede broeken en een jumpsuit waar ik me goed in voelde. Maar daar bleef het bij… Omdat je mij toch wel in dezelfde outfits kon uittekenen, heb ik daar nog twee broeken aan toegevoegd (dezelfde maar nu in zwart en paars, terwijl ik blauw en zwartgestreept had) en een paar shirtjes.

Begin mezelf weer te worden

Nu twee jaar na de bevalling beging ik mezelf weer wat te worden (qua lijf). Die striae blijft natuurlijk; al wordt het wel een beetje lichter van kleur. Maar de kilo’s zijn op eigen houtje aan hun retour begonnen. Okay, dat ik de griep heftig te pakken had en aansluitend van de zenuwen weinig door mijn keel kreeg, heeft daar wel aan bijgedragen. En zo kon je me tijdens mijn boekpresentatie dus ook echt zien stralen in een nieuwe outfit. Of wat dacht je van die jurk tijdens het Boekenbal. Ik mag er zijn!

Foto van vrouw die in de spiegel durft te kijken van Shutterstock.

Twijfel jij over je kinderwens?