Waar zijn die sleutels nu… dat wordt inbreken of niet?

Waar zijn die sleutels nu? Tas op zijn kop. Drie keer in dezelfde broekzak voelen. En dan heel hard vloeken. Je hebt jezelf buiten gesloten. Dat wordt inbreken. Of beter gezegd: eindeloos wachten tot de werkdag er op zit en manlief weer thuis is. Want die is wat handiger met die zaken.

Sleutels en ik… het is geen handige combinatie. Ja, ik heb al heel wat moeten inbreken. In de meeste gevallen niet in mijn eigen huis, maar in mijn auto. Zaten de sleutels nog mooi in het contact, terwijl ik de deur had dicht gezwaaid. Tja, daar sta je dan… Hoe kom je nu je auto nog in? Als je thuis bent, is het een gevalletje reservesleutels pakken. Of – want in mijn geval had ik natuurlijk ook de huissleutels in mijn auto liggen – snel naar de buren lopen, die onze huissleutel hadden, omdat ze tijdens onze vakanties de post doen.

Maar het overkwam me ook in hartje Amsterdam. Op weg naar de open dag van een persbureau. Terwijl ik naar de parkeermeter liep, dacht ik: oeps… Gelukkig had ik mijn mobiel wel gewoon in mijn jaszak (en een jas aan). Maar als midden in het centrum je sleutels zo in het zicht hangen, ga je niet ergens op je gemak zitten. De stagiair heeft me toen nog een bak lekkere thee gebracht en even gepost, terwijl ik snel een sanitaire stop kon maken en de nieuwe collectie bewonderde. Uiteindelijk heb ik vier uur staan wachten tot mijn lief kwam.

Ja natuurlijk kun je op dat moment de ANWB bellen… maar dan moet je wel lid zijn. Dat was ik niet… En omdat het me al vaker was overkomen, wist ik hoe snel je zo’n auto in bent. Tiewrapje, voorzichtig tussen rubber van de deur, beetje pielen en je trekt zo het palletje omhoog. Dan ga je daar geen honderden euro’s aan uit geven. Al heb ik toen wel werkelijk iedereen gebeld: van de slotenmaker tot plaatselijke autogarage. Maar wachten op mijn lief, die gelukkig maar op een half uurtje rijden van Amsterdam aan het werk was. En zo heb ik al vaker gewacht… Zo zat mijn auto vol met dure spullen, terwijl ik in Tilburg stond om mijn zusje op te halen. Is mijn moeder nog anderhalf uur onze kant op komen rijden met de reservesleutels.

Tja, ik zei het toch… Sleutels en ik: het is geen handige combinatie. Ach, maar ik ben vast niet de enige. Iedereen heeft het waarschijnlijk wel eens meegemaakt: je trekt de voordeur van je huis achter je dicht en ontdekt dat je je sleutels nog binnen hebt liggen. Dan wil je het liefst dat die deur geopend wordt zonder dat er schade wordt aangericht. En het liefst zo snel mogelijk. Uit mijn kindertijd weet ik dat de buren dan vaak bij ons aanklopten. Mijn vader is als bouwvakker natuurlijk ontzettend handig met die dingen. Vliegensvlug hielp hij de oudjes die in onze wijk woonden zo weer binnen.

Maar wat als je niet zo’n handige (buur)man hebt? Ik zorg er altijd voor dat ik wat reservesleutels bij verschillende mensen in mijn omgeving heb liggen. Maar als die niet thuis zijn? En je hebt niet te tijd om te wachten tot ze dat wel zijn of tot dat die handige vader in de buurt is… Dan is het fijn dat je de hulp van een slotenmaker, zoals Slotenmaker 365 Den Haag, in kunt roepen. Die helpen je overdag voor 75,- euro en ’s nachts voor 90,- euro. Kijk, daar kun je niet voor in de kou blijven staan. Je moet er toch niet aan denken dat dit je overkomt, terwijl je net met je kindje op de arm staat. Ik vraag nu – tot ergernis van mijn man – zeker twee, drie keer voordat we vertrekken ‘Heb jij de huissleutels in je jaszak zitten?’.

Twijfel jij over je kinderwens?