‘Mijn kindje had nooit geboren mogen worden’

‘Mijn kindje had nooit geboren mogen worden’ – dat is de uitspraak van de Britse moeder Lindsey Shaw. Haar inmiddels vierjarige dochtertje heeft het Aicardi syndroom, waardoor ze zwaar gehandicapt is. Volgens de moeder hadden de artsen die op de echo moeten zien, waarop zij de zwangerschap had kunnen afbreken. ,,Het klinkt hard, maar ik had haar liever niet willen hebben. Niet alleen voor mezelf maar ook voor Emily”, zo lees ik in het AD.

Echo’s

Lindsey Shaw klaagt dan ook het ziekenhuis aan dat haar tijdens de zwangerschap heeft begeleid. Zij hadden volgens haar moeten zien dat er een cruciaal met vocht gevuld gebiedje in de hersenen van het meisje ontbrak. Het ziekenhuis is zich van geen kwaad bewust. Volgens hen zou er niets opvallends aan de echo’s te zien zijn geweest. Als dat wel het geval was geweest, dan had Lindsey liever de moeilijkste beslissing uit haar leven genomen en gekozen voor abortus.

Aicardi syndroom

Waar Lindsey Shaw dacht dat ze een gezond dochtertje kreeg, bleek Emily uiteindelijk het Aicardi syndroom te hebben. Dat is een zeldzame, genetische aandoening die vooral bij meisjes voorkomt en een op de 2000 baby’s treft. Het is een zeer heftige aandoening, waarbij ik me wel kan voorstellen dat Lindsey dit haar kindje nooit had aan willen doen. Typerend voor het Aicardi syndroom zijn een geestelijke ontwikkelingsachterstand, long- en oogproblemen, niet zelfstandig kunnen eten, niet kunnen staan of lopen en kinderen met dit syndroom hebben een verhoogde kans op tumoren.

Schadeclaim

Ik begrijp heel goed dat de moeder een schadeclaim wenst van het ziekenhuis. Zij en haar man moeten buitensporig veel kosten maken voor de zorg van hun dochtertje en hun leven is door de komst van Emily in één klap veranderd. Aan de andere kant is het maken van fouten menselijk. Dat gebeurt iedereen wel eens op de werkvloer. Alleen is het nu verrekte vervelend dat het om een mensenleven gaat.

Kun je dit voorkomen?

Kun je dit eigenlijk voorkomen? Dit verhaal van Lindsey Shaw is natuurlijk extreem, maar je hoort natuurlijk vaker over echo’s waarop iets niet gezien is. En over echo’s waar men denkt iets te zien, waarna het uiteindelijk toch niet zo blijkt. Het blijft mensenwerk. Wat dat betreft heeft een echoscopist(e) een pittige baan. Je zou kunnen voorstellen dat ze voortaan met zijn tweetjes kijken. Twee zien nu eenmaal meer dan een. Al sturen ze bij twijfel volgens mij altijd een echo wel door.

Weinig echo’s

Tijdens mijn zwangerschap vond ik vooral dat ik weinig echo’s kreeg. Ik schreef er destijds deze blog over. Voer je meer echo’s in – om de vier weken bijvoorbeeld – dan kun je de groei volgens mij ook beter volgen. Maar pin me hier niet op vast. Ik ben natuurlijk geen professional op dit vlak.

Ik ben heel benieuwd naar jullie gedachten hierbij. Snap je dat de moeder zegt ‘mijn kindje had nooit geboren mogen worden’?

Foto van vrouw met echofoto’s voor buik van Shutterstock.

Twijfel jij over je kinderwens?