#mamadoeslief: eerlijk over het moederschap

#mamadoeslief: stop met oordelen! Deze hashtag – die nu als een olievlek over Instagram gaat – is door Angela van Mama met passie in het leven geroepen, nadat ze een shitload aan opmerkingen over zich heen kreeg op social media.

De reden voor al die bemoeizuchtige berichtjes? Angela was eerlijk over het moederschap en gaf in een Instagram-storie aan dat ze baalde dat ze deze week niet kon werken, omdat haar dochtertje een oorontsteking had. Ik begrijp haar helemaal. Ook ik vind het knap lastig als mijn planning opeens in de war wordt geschopt. Natuurlijk sta je met liefde klaar voor je kindje. Dat zie je ook in de berichten van Angela, die volgen na haar baal-moment. Maar toch vonden verschillende moeders het nodig om haar eens de les te lezen. Hoezo dacht ze nu aan haar werk. Wat egoïstisch. En ga zo maar door.

Avontuurlijke reis

Ik vind dat dus onbegrijpelijk. In mijn boek De twijfelmoeder duik ik daar in het hoofdstuk Eerlijk over moederschap dieper op in. Want juist het feit dat moeders zo hard tegen elkaar zijn, zorgt ervoor dat andere moeders weer een masker op zetten. Als we ergens onzeker over zijn of misschien zelfs wel een blunder hebben begaan, zwijgen we daarover. Zit het even niet mee, balen we van iets of twijfelen we – dan houden we dat voor ons zelf.

Waarom doen we dat toch? We weten allemaal dat het moederschap – of beter gezegd het ouderschap – een avontuurlijke reis is. Daarbij hebben ouders allemaal hetzelfde doel. Ze willen het beste voor hun kindje(s). Alleen nemen we allemaal andere wegen om daar te komen. Daarbij komen we ook hobbels tegen die we trotseren; de ene keer in een flitsende beweging, de andere keer komt daar wat meer bij kijken. En hoe goed je stuurmanskunsten ook zijn; er lijkt steeds weer iemand te zijn die het beter kan. Zo is de combinatie werk, opvang en moederschap er eentje die steevast op kritiek kan rekenen weet ik uit eigen ervaring. Maar denk ook aan onderwerpen als borstvoeding, samen slapen of als ze wat ouder zijn potjes en schermtijd.

Als je twijfelt

Je krijgt trouwens niet alleen commentaar als je een kindje hebt. Als je op een zekere leeftijd bent aangekomen, beginnen (on)bekenden zich ook met je (ontbrekende) kinderwens te bemoeien. Hoe irritant het ook is; zo’n bemoeial bedoelt het vaak wel goed (zo heb ik ontdekt toen ik het eerste deel van De twijfelmoeder over ‘De druk van buitenaf’ schreef). Maar wat ze niet beseffen is wat het met de persoon aan de andere kant van de tafel doet. Je voelt je verdrietig, onzeker of misschien zelfs eenzaam.

Ik weet dat veel vrouwen op zo’n moment niet de reactie geven die ze willen geven. Ze durven niet te zeggen dat ze twijfelen, omdat ze bang zijn dat ze dan weer te maken krijgen met oordelen. Oordelen die kunnen voelen als een veroordeling. ‘Iedere vrouw wil toch moeder worden?’, ‘Wacht maar tot je eierstokken gaan rammelen’ en ‘Niet twijfelen, gewoon doen’ zijn dan van die opmerkingen, waardoor je het gevoel krijgt dat de ander niet naar je luistert. Oordelen waardoor je het gevoel krijgt dat je anders bent. Maar waarom is dat eigenlijk erg? We hoeven toch niet allemaal kinderen te krijgen… Zoals ik bij mijn boekpresentatie ook al aangaf: er is geen goed of fout in deze. Laten we iedere vrouw gewoon in haar waarde laten. Of zoals ze dat met deze hashtag zeggen: #mamadoeslief!

#mamadoeslief

Wil jij deze beweging volgen, check dan Instagram. En gebruik #mamadoeslief ook, zodat we ‘m als een olievlek online kunnen verspreiden. Eerlijk over moederschap; daar hebben we allemaal wat aan. En vergeet ook zeker niet deze inspirerende artikelen te lezen: