Emile Ratelband wordt op zijn zeventigste vader

Emile Ratelband wordt op zijn zeventigste weer vader. Vandaag is naar buiten gebracht dat zijn draagmoeder – die al twee keer eerder een miskraam kreeg – opnieuw in verwachting is. In oktober wordt de kleine Ratelband naar verwacht geboren… Wat vinden jullie hier nu van?

Eerlijk gezegd, vind ik het wel heel heftig. Misschien niet eens zozeer, omdat hij al zeventig is. Of dat dit zijn achtste kind gaat worden. Maar meer het feit dat hij er op die leeftijd alleen voor kiest. Hij wil het kind namelijk alleen opvoeden waarbij er – volgens De Telegraaf – in eerste instantie wel een omgangsregeling met de (draag)moeder is.

Wettelijke leeftijd

Nu mag wetenschappelijk onderzoek hebben uitgewezen dat de ‘echte’ leeftijd van Emile Ratelband 41 is, maar we kunnen niet ontkennen dat hij gewoon zeventig jaar geleden ter wereld gekomen is. Dit is zijn wettelijke leeftijd. Ja, we mogen dan gemiddeld ouder worden, maar ik zou het persoonlijk toch niet aan durven hoor. En dan niet alleen qua ouderdom, maar er zijn natuurlijk tal van factoren waardoor je kunt overlijden. Ik hoef maar in mijn omgeving te kijken: ongeluk, ziekte en zelfdoding – ze komen allemaal voorbij.

Nee, je moet je leven nooit laten regeren door angst, maar een beetje realistisch mogen we best zijn. Toch? Als je kijkt naar kinderen die in 2018 geboren zijn, dan zie je dat ze naar verwachting gemiddeld 81,78 worden. Kijk je naar mannen dan is de verwachting dat ze 80,16 jaar worden. Bij vrouwen is dat 83,33. En dan is Emile Ratelband geboren in maart 1949. Kijk je naar de verwachting van mannen die geboren zijn in 1950 dan is de levensverwachting 70,29 jaar, aldus het CBS.

Levensverwachting

Dat was in de periode 1861-1866 trouwens nog gemiddeld 36,46 jaar bij mannen en 38,24 bij vrouwen. Kun je je dat voorstellen? Als je die leeftijdsverwachting legt naast de statistieken van de leeftijd waarop vrouwen voor het eerst moeder worden, dan snap je wel dat we ouder zijn geworden. We kunnen gemiddeld toch langer van het leven (met onze kinderen) genieten.

Ik vind het lastig om mijn emoties heel goed onder woorden te brengen wat dit onderwerp betreft. Ik sta natuurlijk wel voor vrijheid in het hele keuzeproces rondom kinderen. En denk dat je ook op latere leeftijd echt nog wel een goede vader kunt zijn. Je hebt tenslotte ook heel wat bagage bij uit het leven dat je al geleefd hebt.

Wat vinden jullie?

Maar ik vind de wetenschap dat een kind zijn of haar vader maar korte tijd in zijn/haar leven heeft wel heel ingrijpend. Juist, omdat er geen moeder in het spel is. Het is geen kindje dat voortgekomen is uit de liefde tussen twee personen. Er blijft geen moeder over, die nog met liefde kan vertellen over wat voor persoon de vader was. Dat lijkt me in het rouwproces best lastig. Wie neemt de opvoeding dan voor zijn/haar rekening. Ik ga er vanuit dat de positiviteitsgoeroe dat dan allemaal goed geregeld heeft. Zo realistisch zal hij toch ook wel zijn? Of is deze man echt helemaal van het padje af… Wat vinden jullie?

De foto van grootvader en kleinkind komt van Shutterstock, maar de situatie bij Emile Ratelband zal er toch ook zo uit gaan zien…

Twijfel jij over je kinderwens?